Het Staelduinsebos heeft een lange en rijke geschiedenis van bewoning door vissers, via de adel, de Atlantikwall tijdens de 2e Wereldoorlog en de Koninklijke Marine naar beheer door de stichting het Zuid-Hollands Landschap. De Bonnenpolder, naast het bos, wat vroeger een gebied was met kreken en zo nu en dan overstroomde, zal de komende jaren heringericht gaan worden met een focus op ‘natuur’

Oorspronkelijk bestond dit gebied uit duinen welke deel waren van een zogenaamde haakwal. Dit was een rij duinen die loodrecht op de kust stond. In deze duinen woonden oorspronkelijk vissers in hutten. Deze vissers visten op zalm in de Maas met netten en fuiken, bevestigd aan staken of ‘staelen’, de naam “Staelduinse Bos” zou hieraan ontleend zijn.

Het terrein was in 1807 gekocht door Petrus Judocus van Oosthuyse. Zijn dochter trouwde met Jacobus Josephus baron van Rijckevorsel. Toen zij overleed erfde van Rijckevorsel naast haar enorme familievermogen ook het stuk grond waar nu het Staelduinse Bos is. Hij liet het oostelijke deel van de duinen afgraven zodat het geschikt werd voor tuinbouw, op het andere deel liet hij in 1850 bomen planten. Tevens liet hij arbeidershuizen en een katholieke kerk bouwen, de Sint Lambertuskerk bij Heenweg. Tijdens de 2e Wereldoorlog werd in het bos het hoofdkwartier van de Festung Hoek van Holland van de Atlantikwall gevestigd. Er werden zware bunkers in een cirkel gebouwd met in het midden de commandobunker. Daarnaast waren er een hospitaalbunker, munitiebunkers, garages en een bioscoop. Na de oorlog werd het bunkercomplex in gebruik genomen door de Koninklijke Marine die nieuwe bunkers liet bouwen. Het bos is in de jaren 1970 enige tijd met kap bedreigd geweest omdat men er een golfbaan wilde aanleggen. Dit leidde tot een bezetting van het bos door actievoerders die het wilden beschermen. Ook is het bos in die jaren in verband gebracht met opslag van kernwapens. Het Staelduinsebos werd in 1987 overgedragen aan de stichting het Zuid-Hollands Landschap. Het ligt in de gemeente Westland.

Lees verder: https://www.hetstaelduinsebos.nl/StNmap/Geschiedenis%20StBos.pdf

Ten zuiden van het Staelduinsebos ligt de Bonnenpolder die is onderverdeeld in de Lange Bonnen (oostelijk deel) en de Korte Bonnen (westelijk deel). Een bon is een schuin toelopend stuk land. In 1718 werd de Lange Bonnen ingepolderd door aanleg van de Bonnendijk. Hierdoor stroomde het land niet meer over en kon het gebied voor landbouw worden gebruikt. De Korte Bonnen werd in 1778 ingedijkt, maar dit gebied stroomde toch nog periodiek over. Pas toen verder naar het zuiden de langs de oever van het Scheur liggende duintjes met elkaar werden verbonden door een dijk kwam er aan deze overstromingen een eind. De bochtige sloot langs de Bonnenweg, ten zuiden van de Bonnenpolder, heet de ‘Rel’. Het is oorspronkelijk een kreek, die vroeger bij het Ammersgat (Poortershaven) in verbinding stond met het Scheur.

In 2021 stelde de gemeenteraad van Rotterdam het bestemmingsplan Oranjebonnen vast. Onderdeel daarvan is een forse uitbreiding van de natuur. In totaal gaat het om 154 hectare nieuwe natuur, grenzend aan het Staelduinsebos. Daarmee wordt het huidige natuurgebied maar liefst drie keer zo groot.

Lees verder: https://www.polderhaakweg.nl